Rozdział 36.

- Zdecydowanie tak. Teraz moja kolej. Ulubione imię żeńskie?
- Dominika.- uśmiechnął się.
- Nie słódź tak. Ja pytam serio.- odparłam podnosząc głowę z klatki piersiowej chłopaka.
- Naprawdę. Nie wierzysz mi?- zapytał podpierając głowę ręką.
- No wierzę, ale to trochę dziwne.- zaśmiałam się.
- Widocznie jesteśmy sobie przeznaczeni.- zrobił znaczącą minę.
- Oczywiście mój książę.
Pocałował mnie w nos i przytulił. Leżeliśmy tak prawie dwadzieścia minut. Ale "zepsułam" tę chwilę, zaczęłam całować Kubę po całej, baaardzo umięśnionej, klacie.
- Nie jesteś taka grzeczna na jaką wyglądasz.- zamruczał.
- A to źle?- zapytałam ze słodką minką.
- Wręcz przeciwnie.- uśmiechnął się i znalazłam pod nim.
- To się bardzo cieszę.- odparłam i pocałowałam chłopaka.
Zapowiada się piękne rozpoczęcie weekendu.

#Ola.
Za dwa tygodnie biorę ślub. Z Wojtkiem. To do mnie nie dociera. Z każdym dniem cieszę się jeszcze bardziej. Siedziałam ze Szczęsnym w salonie i graliśmy w FIFĘ.
- Zobaczysz, pokonam cię.- zaśmiałam się.
- Oczywiście, ze tak kochanie.- odparł i pocałował mnie.
- Jak możesz we mnie wątpić?!- 'oburzyłam się'.
Wojciech zaczął się śmiać, a ja strzeliłam focha. Moje popisy teatralne przerwało pukanie do drzwi.
Wstałam i otworzyłam.
- Gabi! Gerard! Mieliście tu przylecieć za tydzień!
- Tak, ale akurat oboje mamy wolne, więc jesteśmy.- odparła kuzynka.
- A gdzie masz te małe cudeńka?- zapytałam.
- Tatuś trzyma.- zaśmiała się.
Zaprosiłam ich do środka. Usiedliśmy w salonie.
- Wojtek, to jest moja kuzynka Gabriela i jej mąż Gerard Pique. Gabi, Gerard to mój narzeczony Wojtek.- przedstawiłam ich sobie.
Chłopaki od razu złapali wspólny język, a ja i Gabi zajęłyśmy się dziećmi.
- To jak się nazywają te słodziaki?
- Po prawo Milan, po lewo Oscar.
Około dwudziestej drugiej zabraliśmy się do jakiegoś klubu. Dzieci zostawiliśmy z moimi rodzicami.

dwa tygodnie później.
Wszystko świetnie ładnie. Za tydzień biorę ślub, a jutro gramy mecz charytatywny z Reprezentacją Polski. Czego nasz trener nie wymyśli. Oczywiście byłyśmy z dziewczynami tym pomysłem zachwycone, do czasu kiedy zdałyśmy sobie sprawę, ze chłopaki raczej nie dadzą nam forów.
- Nie żeby coś, ale my z nimi nie wygramy.- zaśmiała się Aga.
- Myślisz, że tego nie wiem? Przynajmniej udawajmy, ze jesteśmy pewnie zwycięstwa.- oznajmiła Domi.
- się wie kapitanie.
- To idziemy jeszcze trochę potrenować.- powiedziałam.
- Jeśli jeszcze pamiętamy, to pokażemy wam niektóre triki chłopaków, będziemy miały przewagę. Tak sądzę.- zaproponowała Dominika.
Wyszłyśmy z szatni i udałyśmy się na boisko.
- Okej to na początek weźmy kapitana.
- W ogóle się tego nie spodziewałam.- zaśmiałam się do Domi.
Ona tylko złapała rumieńca,ale nic nie powiedziała. Zaczęła nam pokazywać najbardziej znane zagrania Błaszcza. Na początku nie mogłyśmy ich ogarnąć, ale w końcu coś łapałyśmy.
Później ja pokazałam jak najlepiej ograć Wojtka.
- Jak zapewne wiecie Szczęsny jest bardzo pewny siebie, czasem aż za bardzo.- zaśmiałam się.- Dlatego najlepiej strzał oddać w ostatniej chwili i to w sam środek bramki. Wiem, w niektórych momentach jest to  trochę skomplikowane, ale do wykonania.- zakończyłam teorię i wypróbowałyśmy to w praktyce.
Szło nam całkiem dobrze. Ale kolejne kłopoty przed nami. Obrońcy. Przedrzeć się przez nich to łatwo nie będzie. Na szczęście bliźniaczki zdradziły nam szczegóły, o których żadna nie wiedziała.
Czyli jesteśmy w miarę przygotowane.
- Starajcie się czasem naśladować ich ruchy, będą trochę zaskoczeni i może to ich trochę rozproszy. Poza tym nie mamy nic do stracenia,to mecz charytatywny.- stwierdziłam.
- No tak, ale sama przyznaj, że fajnie by było pokonać reprezentację, szczególnie ze grają tam nasi faceci.- zaśmiała się Paula.
Trening zakończyłyśmy około osiemnastej. Zmęczone jak nigdy udałyśmy się do domu.
- Widzę, ze nie próżnowałyście.- zaśmiał się Wojtek.
- Zobaczysz jutro.- uśmiechnęłam się zadziornie.- a teraz przepraszam, ale idę pod prysznic.
- Chciałaś powiedzieć idziemy.- zrobił znaczącą minę.
- Niech ci będzie. Masz szczęście, bo jestem tak zmęczona, że nie mam nawet ochoty protestować.
- Punkt dla mnie.- powiedział i na rękach zaniósł mnie do łazienki.

#Dominika
Kiedy wróciłam do domu, po prostu walnęłam się na łózko i zasnęłam. Godzinę później obudził mnie dźwięk otwieranych drzwi. Ziewając, przetarłam oczy i spojrzałam w tamtą stronę. W moim kierunku szedł Kuba.
- Obudziłem?
- Tak, ale to nawet lepiej.- uśmiechnęłam się i wstałam z kanapy.- Ale śmierdzę. Daj mi dziesięć minut.
- Jasne. To czekam.- odparł i pocałował mnie.
Szybko wzięłam prysznic, przebrałam się i zeszłam na dół. Kuba siedział i oglądał jakiś mecz. Usiadłam obok i przytuliłam chłopaka.
- Coś się stało?- zapytał.
- Nie, po prostu strasznie cię kocham.- uśmiechnęłam się.
- Też cie kocham.- odparł i pocałował mnie.- A może wyjdziemy gdzieś?
- Jak dla mnie bomba, tylko proszę nie daleko, bo moje nogi nie wytrzymają.- zaśmiałam się.
Blondyn odwzajemnił gest i zaczęliśmy się szykować tzn wzięłam torebkę i wyszliśmy. W połowie drogi nogi mi wysiadły. Mimo licznych protestów, chłopak wziął mnie na barana i dosłownie pod drzwiami restauracji postawił.
- Jesteś niemożliwy.- zaczęłam się śmiać.
- Ale za to mnie kochasz.- uśmiechnął się.
- JA cię kocham za wszystko.- odparłam i weszliśmy do środka
Kilka minut przed dwudziestą trzecią byliśmy w drodze powrotnej. Kuba odprowadził mnie pod blok. Dzisiaj nie mógł zostać, bo razem z chłopakami mają gdzieś hotel i musi wrócić.
- Szkoda.- stwierdziłam.
- Nie martw się. Jutro się zobaczymy pani kapitan.- uśmiechnął się.
- Skopiemy wam tyłki pnie Błaszczykowski.- powiedziałam ze słodkim uśmiechem.
- Oczywiście, że tak przyszła pani Błaszczykowska.- odparł.
Pocałował mnie i wrócił do siebie. Czyżby ten mój chłopak cos kombinował... Nie będę wnikała,bo to i tak nic nie da, jest zbyt uparty.
Z uśmiechem weszłam do środka. Jutro musimy być w pełni sił.

~*~

Taki na szybko xddd
Zaraz minie mi pierwszy tydzień ferii <rozpacz> ;'C

Z komentarzy pod poprzednim rozdziałem, wywnioskowałam, ze to opowiadanie chyba na serio wam się podoba (mądra ja) ale i tak w końcu będę musiała je skończyć, więc ten rozdział czy dwa, jak dla mnie, nie robią różnicy. Ale jeśli wam tak na tym zależy, to postaram się jeszcze trochę przedłużyć. :D
Tylko nie skarżcie się jeśli to się zrobi trochę kiczowate, bo na serio kończą mi się pomysły x.x

Do następnego <3 ;**